otobüs aşkı

Adam gibi seven fortlamaz ulan!

ulan bunlardan biri beni nasıl olduysa facebook'tan bulmuştu. her sabah aynı otobüse biniyorduk çocukla ama ne yanına oturmuşluğum var ne başka bir şey. yani beni nasıl buldu hala merak içindeyim. otobüs aşkı candır insan gideceği yere kadar oyalanır.

şuan yaşadığım ve anlam veremediğim olay. kız çok tatlı amk. anlamsızca yanında oturan amcayı kıskanıyorum. kıza gidip ikimizden birini seçmesini söyliyicem ama amcanın uyanmasını bekliyorum ona da şans vermek lazım. edit: kız dayıyla aynı durakta indi. beni değil onu seçti aq

yanımda oturan kızı kesemiyorum, indikten sonra yetişebilirsem bakarım, mutlu olurum..

bursa'da her gün 98 hattına binen güzel kız.seni bulacağam.

2015 mart ayında otobüste önüme biri oturmuştu. otobüs sırasında da göz göze gelmiştik ve gözleri çok güzeldi. sürekli arkaya hafiften dönüp bana bakıyordu bende ona bakıyordum birkaç kez karşılıklı tebessüm etmiştik. yaklaşık bir saat süren yolculuğun sonunda ben ineceğim durakta indim ve otobüs geçene kadar kafasını çevirip bana baktı. tabi ben o gözlerin hatrına yaklaşık dört ay her sitede oturduğum ve çevredeki mahallelerin etiketlenmiş fotoğraflarına sıkılmadan baktım belki bulurum diye, bulamadım. eğer bunu okuyorsan ela gözlü, seni unutmadım.

hemen hemen her otobüs yolculuğunda oluyor allahım ne güzel hatunlar var be allah sahibine bağışlasınla son buluyor

yapmayın oğlum. bigün bi kızla otobüste kesiştik baya. kız ayaklandı düğmeye bastı. hala kesişiyoruz. gülümsedi kafasını yana doğru yatırdı. dedim aha gel diyo. ulan nasıl heyecanlandım. birden fırladım kızın peşinden bende indim. yaninda yürüyorum kız gülümsüyo. dedim gir muhabbete. meraba dedim. kız sağ elini kaldırdı saçını kulağının arkasına aldı kulaklığın tekini kulağından çıkardı bi saniye hayatım dedi ve bana döndü. pardon birine benzettim dedim ve arkamı döndüm. 9 durağı yürüyerek gittim ona yanıyorum.

ulan bu hatunlar neden hiç bana denkgelmiyor:( otobusler hep suriyeli hep keko anasini satayim.

liseye giderken aynı saatte aynı otobüse bindiğim biri vardı sürekli kesişirdik esmer yeşil gözlüydü şimdi nerelerde acaba :(

arkadaşlarla buluşmaya gidiyorum minibüse bindim minibüsçünün yanında da benim yaşlarda biri duruyordu paraları o alıyo falan neyse baya kesiştik sonra bozuk yoktu diye 5 lira uzattım para üstü olarak 5 lirayı bozuk bi şekilde vermişti allah razı olsun

ben onlarla da kanka oluyorum şansımı sikim :(

günde 4 kere aşık oluyorum aq

dolmuşta kesiştiğim oğlan trivia cracktan mesaj atmıştı tabiki cevap vermemiştim. saf

bugün 336e eminönü-sultançiftliği eminönünden 18:30 civarı binen ben en arkada arkadaşım ve tanımadığım bi abiyle otururken gelip önümde dikilen 1.65 boylarında kaşları tamamen doğal hafif sivilceli yüzü biraz tüylü siyahımsı ojeleri ve yağmurdan ıslanmış kumral saçlarıyla benim belamı siken halen bu saate kadar onu düşünmemi sağlayan hanımefendi.galiba ben size vuruldum aq

otobüslere aşık oluyorum bazen, sayılır mı?

bugün de 8 kere aşık oldum çok şükür.

metrobüs o kadar kalabalıkki bırak bir kıza aşık olmayı tutacak olsa da ona sarılsam diye düşünüyorsun. senin en büyük aşkın duvar kenarı boş bir yer (oturacak yer yazmadım öyle bir şey yok çünkü.).

en sevdiğim bin- aşık ol- in aşk acısı çek ve unut

arkadaş siz nasıl otobüste birileriyle bakışabiliyorsunuz? ben tutunacak yer arama sevdasıyla oradan oraya savrulup yeni dans stilleri geliştiriyorum

metroda bakistigin kızın seni senden fazla kesmesi aşk olayına bakış açını değiştirio aq

stendhal sendromu yaşatır adama

otobüsteyken durakta bekleyen kişiye aşık olmak kadar kötü bir durum değildir.

hep hüzünle biter zaten

aşk değildir o aşk olsa duramazsın.

ayni otobüsteki farkli 2 kıza aşık olanı bile biliyorum

allahım nolur bizim durakta insin allahim nolur bizim mahallede otursun allahim nolur komsumuzun daha önce hiç binada karşılaşmadığım kızı olsun amin

bir dram. oturmuşsundur herşey çok güzel gidiyordur mutlu mutlu müzik falan dinlersin sonra içeri göz gezdirirken biriyle bakışların kitlenir 3 ila 4 saniye arası başını çeviremezsin ara sıra tekrar bakışmalar falan sonra ayağa kalkar düğmeye basar halbuki senin inecegin durağa daha vardır o otobüsün tısss tısss sesi ciğerinden geliyormuş gibi hissedersin inince de bakışırsınız hatta belki gülümser o andan itibaren bitsede gitsek moduna girersin müziklerin tonu değişir inince de bi sigara yakar unutmaya çalışırsın durduk yere mutsuzluk mk..

(tür:dram imdb:7.3)

benimkine otobüs aşkı değil de kızın sırtlanlığı diyebiliriz. şehrin öbür ucuna eşek ölüsü gibi çantayla antrenmana gidiyorum. çantadan evrakları çıkarttım kağıtları düzeltmeye başladım. ilk sayfada performans kapağı gibi kocaman adım soyadım, tc no, telefon numaram yazıyor. kız ordan bulmuş beni aq, antrenman çıkışı instagramdan istek :( hani sırtlan bizdik lan? kızlar bizden beter çıktı. neyse isteği kabul ettim kız arkadaşımla olan fotoğrafı görsün de fazla takılmasın, sonradan aynı otobüsde denk gelme oranımız yüksek ajdjsskdk

kasaba gibi bir yerde oturuyorum ve sürekli otobüste aynı kişiler oluşundan, düzenli bir ilişkim var bu otobüs aşkı denen kişi ile. otobüse binmediği zamanlar merak dahi ediyorum bazen. bugün otobüse bindim, geçti karşıma oturdu. kitap okumaya başladım, arada kafamı kaldırınca göz göze geliyoruz. neyse, kitabı bıraktım ve telefonumu aldım. bir arkadaşımı aradım; otobüs aşkımda müzik dinliyor ve dediklerimi duymuyor dolayısıyla. ben gülümseyerek konuştukça yahut güldükçe çocuğun surat ifadesi değişiyor. telefonu kapadım, sözlüğe girdim. neye güldüm hatırlamıyorum ama güldüm ve o an çocukla göz göze geldik. baktım kaşlarını çatmış bana bakıyor. gelen bir iki mesaja baktım sonra daha çok güldüm. tekrar göz göze geldiğimizde tek kaşını kaldırmış bana hesap sorar gibi bakıyordu. (bkz: ay hoşt ulan) işin bence komik yani ise şu; seneler önce ben bu çocuğu nedenini bilmiyorum ama çok stalkladım. adını, soyadını, çevresini, yaşını, evini, okulunu(emin değilim pek) ve az çok karakterini biliyorum. o ise benim adımı dahi bilmiyor.

toplu taşımanın abv. (bkz: günde 14 defa aşık olmak)

günlerden cumartesi, moda'da oturan bir kaç arkadaşla akşamdan kalmayız. binanın çelik kapısını çekip çıktım. yağmur çiselemeye başlamıştı. üzerimde bir t-shirt'ten başka bir şey yoktu. daha önce de belirttiğim gibi benim gibi adamlar yağmur durduğunda nasıl taşıyacaklarını bilmedikleri için şemsiye taşımazlar, islanmayı yeğlerler.otobüs durağında 15-bk'yı beklerken daha vakit olduğunu görüp yolun karşısındaki seyhan müzik isimli kitapçıdan bozma, zamanla züccaciyeye çevrilmiş dükkana giriyorum. rafların arasında kazım baran yılmaz'ın kırık bej'ini bulamayıp kapıya yöneldiğim sırada şık giyimli dükkan sahibesinin oturduğu kasanın hemen önünde duran limon yeşili postitler dikkatimi çekiyor. bir kaç tane de renkli kalem alıp hızla yolun karşısındaki durağa geçiyorum. orta kapının arkasındaki ikili koltuğun koridar tarafında dizlerimi neredeyse birleştirmiş oturuyorum. yanımda oturan kırklı yaşların başındaki adamın hacmi ortalama bir kutup ayısı ile aynı. adamın indiği acıbadem durağında hikayenin koridor tarafına güneş açmaya başlıyor. ben hala ıslağım. adama inmesi için izin verdikten hemen sonra cam kenarına geçtim, biri gelip koridor tarafına oturdu. hikaye yüzümü çevirdiğim anda başladı. üzerinde, diz ve muhtelif bir kaç noktasından daha yırtık kot. nar çiçeği renginde ince yazlık bir bluz. saçları siyah ve uzun ve ayakkabısı. tam olarak ne zamandır kadınların ayakkabısına göre karakter analizi yapıyordum bilmiyordum ama ayağına converse giyse bile yine de çekici görünürdü. sekizinci harika hemen yanımda oturuyordu, virajlarda birbirine değen omuzlarımızdan başka bir iletişimimiz yoktu. olması gerektiğinde akla gelmeyen her fikir, gerçekleşmesi gerektiğinde asla olmayan herhangi bir mucize gibi onunla konuşmam mümkün değildi. bir erkek elinde küçük bir poşetle otobüste son derece komik durumdadır. bunu iyi bilirsiniz, poşeti saklayarak "taşıyıcı" görünümünden çıkmak istersiniz. ben dizlerimin ortasında birleştirdiğim ellerimin arasına aldığım poşetin avuç içlerimi terletmesine hayretle tanık oluyor, plastik malzeme ile aramda olası bir etkileşim olduğunu düşünmeye başlıyordum. bir şey denemeye karar verdim, sadece denemek. delice ama en azından denemiş olacaktım. poşetin içindeki postiti sol elime aldım, en üstteki sayfaya. -bu beykoz otobüsü, değil mi yazdım ve sekizinci harikaya gösterdim. harika ne tür bir şeye bulaştığının farkında olmadan, başını yukarı aşağı sallayarak "evet"dedi. evet yapmıştım, harika ile tanışabilmek için sağır dilsiz numarası yapıyordum ve iyi bir başlangıç yaptığımda net bir şekilde görülüyordu. i̇kinci postit'e. - peki, ne kadar sürer yazdım. harika bir adım daha atarak postiti ve kalemi elimden alarak kağıda "45 dk" yazdı. sekizinci harika ile ilişkimizin sese dayalı olduğu söylenemezdi ama bilirsiniz, ilişkinin başlarında çiftler pek konuşmaz. açıkçası onunla sürekli omuz teması halinde kalabilmek için sonsuza kadar dilsiz takliti yapabilirdim. abarttığımı düşünebilirsiniz ama ben piyasadaki çok adamın harika ile yan yana durabilmek için evcil hayvan numarasına girişebileceğinden de emindim. postit 3. -beykoz merkezde ineceğim, geldiğimizde haberdar edebilir misiniz? sekizinci harika her postitte biraz daha fazla harf kullanmaya başlamıştı. ben, aynı kalemin git gel yapmaması için poşetten bir kalem daha alıp ona verdim.i̇lişkimiz git gide olgunlaşıyordu ben her gecen dakika daha da dilsiz sağır oluyordum. harika, 3.postite daha da özverili ve beni benimsemiş biçimde "evet" yazdı.harika bu seferki evet'i daha bi içten yazmıştı sanki. ben pek yüz vermiyordum, ilk defa bir kadın bana otobüste asılıyordu ve ağırdan almalıydım. yol boyunca onsekiz postit kullandık. 4-5-6-7.postitlerde neredeyse tanışmıştık. bir ara neredeyse sesli yanıt vererek her şeyi batıracaktım. sekiz ve dokuzuncu postitlerde yalıköyde oturduğunu, kadıköyde bir hukuk bürosunda çalıştığını ve kadıköy -beykoz otobüsünde yolcu olmak konusunda master yaptığını öğrendim. onbeşinci postit'e kadar her şey yolundaydı. i̇lişkimiz anlam kazanmaya başladığı sırada otobüse kavacıktan binen yaşlı bir kadın orta kapıya doğru ilerlemeye başlamıştı, sekizinci harikanın kendisine doğru adım adım yaklaşan tehlikeye yer vereceğinden hiç şüphem yoktu. ben ilişkimizin böyle yarıda kalacağı endişesi ile dilsiz sağır bir gerginlik yaşıyor, içimden "hay amına koyayım, ne işi var bu yaşta kadının belediye otobüsünde diyordum, otursana evinde torunlarını sevsene, fındık yesene, çorap örsene" diyordum. o anda bir mucize gerçekleşti ve kendisiyle hemen hemen aynı yaşlarda bir amca kalkarak yaşlı teyzeye yer verdi. belli ki amca teyzeye iş atıyordu, heyecan doruktaydı. yaşlı teyzenin memesinin altına kadar çektiği fistan eteği amcanın gözünü alıyor, yaşlı teyze de bu duruma kayıtsız kalmayarak yaşlı amcaya başını sallayarak teşekkür ediyordu. 16. postit.. -adın ne? -sekizinci harika: ece.. 17.postit; - biliyor musun, adım naile deseydin bile çok güzel bir adın olduğunu düşünecektim. çünkü isimleri güzel yapan onları taşıyan kişilerdir. ama ece gerçekten güzel. - sekizinci harikanın adı "ece"idi. ece, 15 bk'da başlayan ilişkimizi bir adım daha ileri götürerek kavacık -tokatköy dolmuşunda da sürdürelim diye sormak geçti içimden, daha sonra eceyle ilişkimiziniz sonraki adımının kadıköy-eminönü vapurunun kıç tarafı olması gerektiğini düşündüm .bu yüzden sorumu erteledim. 18 postit. i̇neceğim yere daha çok var mı ? bunu sormamın bir amacı yoktu i̇neceğim yere sadece iki durak kaldığını biliyordum. onunla olayımıza bir kaç kelime daha eklemek için yazılmış öylesine bir soru sadece.. ( seni aşağılık piç kurusu, yavşağın önde gideni lan kızla konuşabilmek için sağır-dilsiz takliti mi yaptın lan sen, -evet. ( arkamda melih gökçek var, o kadar öndeyim yani), parantez içinde parantez açılır mı bilmiyorum o yüzden bu parantezi işler daha da karışmadan kapatıyorum ) sekizinci harika postiti aldı.. * bu durakta ineceksin, yazdı ve bana gösterdi. sahi sekizinci harikanın nasıl bir sesi vardı, ince?, kalın, nutellanın ilk, sigaranın son nefesi gibi? hiç bir fikrim yoktu.. otobüs durağa yanaşırken ayağa kalktım ve harikanın geçmem için sola kıvırdığı dizlerinin önünden koridora ayak bastım. şoförün kapıyı açmasını bekledim, kapı açılır açılmaz ona döndüm.. ve, sesimle, "yardımın için teşekkür ederim" dedim.. harikanın kahverengi gözleri ağaca kuyruğundan asılmış habeş maymunu gibi ters döndü. bir anlık kapalı algı kanunlarına esasen.. -rica ederim dedi.. gülümsedim.. hızlıca "son postit'in arkasına bak" dedim.. 5 dakika sonra, otobüsten iner inmez aradı. ciddiyetle "efendim" dedim, gülerek.. muhteşemsin, dedi.. bir de, nişanlıymış, konuşmanın sonlarına doğru söyledi.. *alıntıdır*

dün bayram hevesimi atıyım diye çıkıp dolaştım, geceye doğru eve gidelim dedik kalktık, durağa geldik vs. kızın biri sigara içerken geliyor ama sanırsın pablo escobar. bir kaç defa yüz yüze geldik, üçüncü de gülümsedi. benim ağzım da kulaklarım da ama gör. dolmuş zaten tıklım tıklım yan yana ayakta gidiyoruz, göz ucuyla telefonuna bakıyorum müzik seçiyor falan, sonra nolsun, kızın "darling ❤️" i aradı, sevgilisi varmış. tabi ben naptım bir şey yapamadım, muavinin arkaya doğru ilerleyelim demesiyle hayallerimi kapının ağzında bırakıp direğe sarıldım.

baktığımı gördü mü acaba? o ne için bakıyor ki? rahatsız mı ettim lan acaba? yoksa ben de onun ilgisini mi çektim? bak bak kur yapıyo gibi sanki. dur biraz kafamı çevireyim, aniden döner bakışını yakalarım belki. böyle öküz gibi bakarsam onun baktığını nasıl anlayacağım hem? çok da güzel kızmış he... allah allah neden bu kadar ilgimi çekti ki lan? yalnızlık başıma vurdu bence. nerede inecek acaba? arkasından ben insem ne yapabilirim ki? önce ben insem... hem belki arkamdan gelir. ya gelmezse? amaaan saçmalama zaten sevgilisi vardır belki. otobüste karşılaştığın kızdan ne olacak oğlum zaten. sahi lan... ne olabilirdi ki? bilmiyorum. aşk değildir herhalde. ya da... belki de hayatımın en büyük karşılaşmasını geri tepiyor olabilirim. ona kötü bir şey olsun istemedim. bana aşık olsun istedim. indi gitti amına kodumun karısı. ben inemedim.

hiiiç olmaz. rahatsızlık vermemek için bakmamaya çalışırım. çok çok ilgi çekmediği sürece bakmam. çok çok ilgi çeken biri de zaten bana bakmaz :d hem ben kampüste bile tanımadığına bakmayan adamım. otobüste, metroda mı birini kesicem?

aşkların en kutsal olanıdır. her otobüs yolculuğunda iki üç tane kadın cinsiylen aşk yaşıyoruz.

otobüste yaşanan bakışmalar ah ah. üniversite hattı otobüsünü kullandığımdan bakışmalar fazla oluyo. hatta daha bugün aynı yerde indik ama nerde bende o özgüven gidip konuşacak .gidip ne diceksin ki

lan bizde o kadar otobüse biniyoruz hiç böyle aktrasyon adrenalin yok amk.. (bkz: hayat çirkinler için gerçekten çok çirkin)

(bkz: Ramazan pidesi kuyruğu aşkı)

Üsküdar otobüsünde tam karşımda ki koltukta oturuyordu uyuyordu, gözlerini bi açtı yeşil yeşil baktı. Sonra aynı vapur iskelesinde yeniden karşılaştık ama vapura binince o kalabalıkta onu kaybetmiştim.

Geçenlerde ben de metroda bi çocuğa tutuldum böyle.. ne hikmetse art arda iki gün aynı vagona bindik karşı karşıya oturduk bakıştık derken 3. Gün onu görme umuduyla aynı saatte yine metroya geldim ama işte isteyince olmuyo bu işler.. o günden sonra hep gözüm onu aradı lakin hiç bulamadı.. Bir aşk daha başlamadan bitti :(

Lisedeyken birgün okuldan eve gitmek için otobüs bekliyorum. Evin önünden geçen değil de yürüme mesafesinden geçen bir otobüs vardı hadi bineyim dedim ben de. En arkada çok tatlı bir çocuk oturuyordu, göz ucuyla kesiyorum öyle arada. Sonraki gün şansıma yine aynı otobüse bindim ve yine çocuğu gördüm. Sonra 3-4 ay boyunca çocuğu denk getirmek için aynı saatte aynı otobüse bindiğimi hatırlıyorum. Galiba en uzun otobüs ilişkim buydu. Baktım ben çocuğa açılamıycam, bıraktım gitti. O zamanlar epey hayatsızdım, ha şimdi bir şey değişti mi? (bkz: Yoo)

bu olayı hep çok saçma bulurdum, ilk görüşte pek kimse çekici ya da ilgi uyandırıcı gelmez bana. hep metro kullanan biriyim ama o gün arkadaşımın ısrarı üzerine otobüse bindik. kalabalık olduğu içinde yan yana oturamadık neyse tersten gidiyorum ben. telefona baktığım için kim var kim yok bilemedim kafamı kaldırdığımda kapıya yaslanmış biri, tahminimce benden bir kaç yaş büyük. gözlerimi alamadım kulaklığı taktı kafasını koydu uyudu baya. ben öyle ona bakıyorum arkadaşım uzaktan dürtüyor bir şey söylemeye gözümü ayıramıyorum. otobüs kalabalıklaşınca tabi uyuyamadı uyandığında gözleri kan çanağıydı, her ayrıntısı her mimiğini sapık gibi inceledim. en son inmeye yakın durağa geldiğimizde aynı cadde üzerinde ki ilk durakta o indi ikincisinde ben. ama hala bakıyorum, caddeden karşıya geçti hala baktım. ulan kimseye bu kadar bakmadım şerefsizim, artık her otobüse bindiğim de gözlerim onu arıyor kahr etmesin.

Benim aklıma neden lüks artvin geldi link

metroda birkaç gün önce yaşadım. yan yana oturuyorduk ikimiz de kitap okuyorduk. ben ayracı yanlış sayfaya koyduğum için okuduğum yerleri bir daha okumuşum yanlışlıkla. bir anda yirmi sayfa ileri gidersem metro aşkım salaklığını anlar diye okumaya devam ettim

hocam herkes bu entryi otobüste aşık olduğu bir kıza/erkeğe yorumlamış ama ben öyle yorumlamayacağım. adımı söylemeye başladığımdan beri şehirlerarası otobüslere karşı inanılmaz bir tutkum var, otobüsün o tıs tıs ventil sesi, gece ninni gibi gelen retarder sesi, otobüsün perona yanaşma manevrası, otobüsün içindeki başka hiçbir yerde olmayan o mistik koku ve daha niceleri. anlayamazsınız... aşağıya da otobüsteki bir fotoğrafımı bırakıyorum gorsel